فرزهای انگشتی یکی از مهمترین ابزارهای برش در عملیات فرزکاری CNC هستند که به طور گسترده در زمینه‌های مختلفی مانند ساخت قالب، ماشینکاری قطعات، هوافضا و خودروسازی به کار می‌روند. آنها کلید دستیابی به پردازش کارآمد و با دقت بالا هستند.
نام قسمت‌های مختلف مته فرز انگشتی
اجزاء مختلف یک مته فرز انگشتی به شرح ذیل می باشد:
انواع ساختاری فرزهای انگشتی
طبقه بندی بر اساس تعداد لبه های برش:
سطح استوانه‌ای و سطح انتهایی فرز معمولاً دارای لبه‌های برش توزیع‌شده روی خود هستند که می‌توانند به‌طور همزمان یا به‌صورت جداگانه در تراشکاری شرکت کنند. بر اساس تعداد تیغه‌ها، فرزهای انگشتی را می‌توان به انواع دو لبه، سه لبه، چهار لبه و چند لبه طبقه‌بندی کرد.
هرچه تعداد تیغه‌ها کمتر باشد، شیار تراشه بزرگتر است، اما استحکام آن کمتر است.
نکات کلیدی برای انتخاب فرزهای انگشتی
هنگام استفاده از فرز انگشتی، عوامل متعددی باید برای اطمینان از راندمان ماشینکاری، دقت و عمر ابزار در نظر گرفته شوند. در اینجا به برخی از ملاحظات کلیدی اشاره می‌کنیم:
① جنس قطعه کار: مواد مختلف (مانند فولاد، چدن، آلیاژ آلومینیوم، پلاستیک، مواد کامپوزیت و غیره) به ابزارهایی با ویژگی‌های متفاوت نیاز دارند. به عنوان مثال، هنگام ماشینکاری آلیاژ آلومینیوم، می‌توان یک فرز انگشتی آلومینیومی مخصوص انتخاب کرد که معمولاً تخلیه براده و مقاومت حرارتی خوبی دارد. هنگام ماشینکاری مواد با سختی بالا، باید یک ابزار کاربیدی با پوشش مقاوم در برابر سایش بالا انتخاب شود.
② فرم ماشینکاری و الزامات دقت: شکل و تعداد لبه‌های برش را بر اساس شکل سطح ماشینکاری (صفحه، شیار، کانتور و غیره) و زبری سطح مورد نیاز انتخاب کنید. به عنوان مثال، فرز انگشتی با دماغه گوی برای ماشینکاری سطوح پیچیده مناسب است، در حالی که فرز انگشتی تخت یا گرد برای ماشینکاری صفحه و لبه مناسب است. برای ماشینکاری با دقت بالا، فرز انگشتی با دقت قوس بالاتر انتخاب کنید.
③ زاویه مارپیچ فرز انتهایی: زاویه مارپیچ بر راندمان برش و عمر ابزار تأثیر می‌گذارد. هنگام ماشینکاری موادی با رسانایی حرارتی ضعیف (مانند فولاد ضد زنگ)، زاویه مارپیچ بزرگ می‌تواند تخلیه براده و اتلاف گرما را بهبود بخشد و عمر ابزار را افزایش دهد. برای قطعات کار با دیواره نازک یا ماشینکاری با استحکام ضعیف، زاویه مارپیچ کوچک می‌تواند نیروهای برشی را کاهش داده و از تغییر شکل قطعه کار جلوگیری کند.
④ جنس و روکش ابزار: کاربید رایج‌ترین ماده ابزار است. برای شرایط کاری مختلف، انتخاب درجه و پوشش مناسب کاربید (مانند TiCN، TiAlN و غیره) می‌تواند عملکرد ابزار را افزایش دهد. فولاد پرسرعت (HSS) برای ماشینکاری مواد با سرعت کم و سختی کم مناسب است، در حالی که کاربید برای ماشینکاری مواد با سرعت بالا و سختی بالا مناسب‌تر است.
⑤ ساختار ابزار: ابزارهای توپر، لحیم‌کاری شده و قابل تغییر شکل هر کدام مزایای خود را دارند. ابزارهای توپر استحکام خوبی دارند و برای ماشینکاری دقیق مناسب هستند. ابزارهای لحیم‌کاری شده و قابل تغییر شکل برای تعویض تیغه مناسب هستند و برای تولید انبوه مناسب هستند.
⑥ تعداد شیارها و ساختار ساقه: تعداد شیارها بر استحکام ابزار و اندازه شیار براده تأثیر می‌گذارد. هنگامی که استحکام قطعه کار کم است، توصیه می‌شود ابزاری با شیارهای کمتر انتخاب شود تا تخلیه براده بهبود یابد. طراحی ساقه (استاندارد، گردن بلند، گردن مخروطی) باید بر اساس عمق ماشینکاری و شکل قطعه کار انتخاب شود. فرزهای انگشتی مخروطی، استحکام و دقت ماشینکاری بهتری را فراهم می‌کنند.
⑦ طول ابزار: در صورت برآورده شدن الزامات ماشینکاری، تا حد امکان کوتاه‌ترین طول ابزار را انتخاب کنید تا پایداری افزایش یابد، لرزش کاهش یابد و در نتیجه کیفیت ماشینکاری بهبود یابد.
⑧ مقرون به صرفه بودن: هزینه ابزار و راندمان ماشینکاری را به طور جامع در نظر بگیرید و یک راه حل مقرون به صرفه انتخاب کنید.
به طور خلاصه، انتخاب فرزهای انگشتی فرآیندی است که نیاز به بررسی جامع دارد و شامل جنس قطعه کار، الزامات ماشینکاری، عملکرد ابزار، مقرون به صرفه بودن و سایر جنبه‌ها می‌شود. انتخاب صحیح می‌تواند راندمان ماشینکاری را تا حد زیادی بهبود بخشد، هزینه‌ها را کاهش دهد و کیفیت ماشینکاری را تضمین کند.
